Artykuły

Księga Zaginionych Opowieści cz. 1 i 2

Przed narodzinami Śródziemia

Choć przeczytałem tolkienowską wielką trójkę – Hobbita, Władcę pierścieni i Silmarillion – a także nieco mniej znanego Łazikantego, nie określiłbym się mianem fana twórczości Brytyjczyka. Kiedy pojawiła się jednak szansa, by wziąć do ręki Księgę Zaginionych Opowieści, to nie wahałem się...

Parias

Fantasy przyjemne, nawet jeśli nijakie

Moja poprzednia przygoda z prozą Anthony`ego Ryana nie była szczególnie udana, nic więc dziwnego, że po Pariasa sięgałem bez szczególnego entuzjazmu, a wręcz z pewną obawą. Jak się okazało, całkiem niepotrzebnie. Alvyn, porzucony w dzieciństwie syn prostytutki, jest członkiem bandy niesławnego Deck...

Olimp

Klęska zrodzona z miłości

Choć lektura Ilionu była dla mnie raczej obowiązkiem niż przyjemnością, po Olimp sięgnąłem z ostrożnym optymizmem. Pod koniec tomu pierwszego dylogii autor zdołał uporać się z ekspozycją, a fabuła w końcu nabrała tempa, więc w drugiej części powinno być już samo mięsko, prawda? N...

Ilion

Trzy drogi kręte

Jakiś czas temu przyszło mi się mierzyć z Cryptonomiconem – powieścią długą, rozwodnioną i napchaną dygresjami. Nie była to łatwa przeprawa, toteż odkładając wreszcie tę książkę na półkę, czułem przemożną ulgę – zupełnie nieświadomy, że wkrótce potem w moje ręce trafi Ilion i zafunduje m...

Pawana

Kwestia kontekstu

Obcowanie z Pawaną bez dwóch zdań było interesującym doznaniem. Za każdym razem, kiedy byłem już pewien, że wiem czego się po tej książce spodziewać, autor płatał mi kolejnego figla. Niestety, nie znaczy to, że lektura była przyjemna. W 1588 roku królowa Elżbieta zostaje zamordowana, skutkiem...

Czarna pieśń

Mdły finał dylogii

Zew wilka w żaden sposób się nie wyróżnia – ot, to przeciętna, raczej nijaka powieść fantastyczna. Sięgając po tom drugi cyklu Anthony'ego Ryana, oczekiwałem podobnego poziomu – a i tak spotkało mnie rozczarowanie. Vaelin al Sorna, cudem ocalały ze zdobytego przez Sta...

Zew Wilka

Ponowne spotkanie z Ostrzem Ciemności

Nie należę do fanów wcześniejszej twórczości Anthony'ego Ryana, toteż po Zew Wilka sięgnąłem bez szczególnych oczekiwań. Jak się okazało, słusznie, bo powieść w żadnym aspekcie nie wybija się ponad przeciętność. Vaelin Al Sorna, człowiek-legenda, którego imię kojarzone jest z najbardziej dramat...

Cryptonomicon

Tysiąc stron dygresji

Czytałem już książki gorsze od Cryptonomiconu. Czytałem książki dłuższe, gorzej napisane i z głupszą fabułą. Mało było jednak takich, które bardziej by mnie frustrowały podczas lektury, niż dzieło Neala Stephensona. Akcja Cryptonomiconu toczy się dwutorowo. Pierwszy z wątków przenosi...

Boży ślepiec

Krwawo, mrocznie, nudno

Blurb spojlerujący treść książki zazwyczaj jest czymś niezmiernie przykrym. Choć jednak obwoluta Bożego ślepca psuje czytelnikowi niespodziankę czekającą na niego mniej więcej w jednej trzeciej powieści, to nie potrafię mieć o to pretensji do wydawnictwa – o wcześniejszych wydarzeniach zw...

Legion wspomnień

Wypełniając luki

Expanse to jedna z moich ulubionych serii SF, zatem kiedy dzięki Legionowi wspomnień, pojawiła się okazja, by jeszcze raz zanurkować w tym uniwersum, nie mogłem jej przegapić. Choć nie mogę powiedzieć, bym żałował czasu spędzonego na lekturze, to jednak nie okazała się ona być tak satysfak...

Bitwa Nieśmiertelnych

Nijaki finał nijakiego cyklu

Dwa poprzednie tomy Zapisków stali okazały się powieściami odtwórczymi, przez co do lektury szybko zakradała się monotonia. Po Bitwę Nieśmiertelnych sięgnąłem spodziewając się większej ilości tego samego – jednak, ku mojemu zdziwieniu, autor zdecydował się tym razem dodać do fabuły szczyptę no...

Apostata

Rytuały, kultyści i nuda

Kryminalne zagadki? Lovecraftowski horror? Realia stylizowane na wczesny XX wiek? Z pozoru Apostata wydaje się być pozycją skrojoną na miarę moich gustów – a jednak lektura pozostawiła mnie obojętnym. Apostata to zbiór trzech powiązanych fabularnie opowiadań traktujących o przygodach par...

Pan Lodowego Ogrodu. Tom 4

Pożegnanie z Midgaardem

Po trzech tomach pełnych dygresji, wątków pobocznych i kluczenia opłotkami w końcu dotarliśmy do ostatniej części cyklu. Czas, by autor ostro wziął się do dzieła, a fabuła ruszyła z kopyta, prawda? Nieprawda. Po udanej akcji przechwycenia Naszej Pani Bolesnej Vuko i Filar wpadają w zasadzkę Ludzi W...

Upadek Lewiatana

Ostatni bój

Upadek Lewiatana to dziewiąty, ostatni tom serii Expanse. Cykl miał swoje wzloty i upadki, lepsze i gorsze tomy, ogólnie jednak trzymał wysoki poziom i dostarczył mi wiele frajdy. Czy autorom udało się zakończyć go w satysfakcjonujący sposób? Imperium Lakońskie, okaleczone atakiem ruchu oporu, desp...

Obserwatorzy spoza czasu

Hołd dla Lovecrafta

Obserwatorzy spoza czasu to zbiór opowiadań napisanych przez Augusta Derletha po śmierci Howarda Phillipsa Lovecrafta, na podstawie listów i notatek pozostawionych przez tego ostatniego. Czy wyprawa do uniwersum Wielkich Przedwiecznych z innym przewodnikiem będzie równie satysfakcjonująca? Pod wzgl...

Pan Lodowego Ogrodu. Tom 3

Piętrowa dygresja

Znane przysłowie radzi, by śpieszyć się powoli. Grzędowicz ewidentnie wziął sobie tę radę do serca, bo trzeci tom Pana Lodowego Ogrodu ponownie tylko nieznacznie przybliża nas do rozwiązania intrygi. Vuko i jego towarzysze, zaokrętowani są na tajemniczy lodowy drakkar, płyną w kierunku równie tajem...

Dziesięć żelaznych strzał

Kakofonia nabiera rozmachu

Siedem czarnych mieczy mnie nie porwało, toteż po tom drugi cyklu autorstwa Sama Sykesa sięgnąłem jedynie z recenzenckiego obowiązku. I przyjemnie się zdziwiłem. Sal Kakofonia, Włóczęga, morderczyni i niszczycielka miast, wciąż jeszcze nie nasyciła swojego głodu zemsty. Choć w poprzednim tomie skre...

Skaza na niebie

Światotwórcze popisy

Lektura Skazy na niebie zabiera nas do krainy wyobraźni Tomasza Kołodziejczaka – miejsca pełnego niezwykłych światów i dziwnych zjawisk. Szkoda tylko, że tak mało się tam dzieje. Mamy tu do czynienia ze zbiorem dziewięciu opowiadań, z których osiem to przedstawiciele różnych podgatunków scien...

Pan Lodowego Ogrodu. Tom 2

Dreptanie w miejscu

Recenzując pierwszy tom Pana Lodowego Ogrodu, narzekałem nieco na fabułę i nijakich bohaterów, chwaliłem za to światotwórstwo. W tomie drugim sprawy mają się niemal identycznie – przy czym zalety nie błyszczą już tak jasno, a wady dokuczają jakby bardziej. Vuko, dzięki nieoczekiwanej pomocy z...

Pieśń o Achillesie

Literatura piękna

Sięgając po Pieśń o Achillesie myślałem, że wiem, czego się spodziewać – znam w końcu mit, na którym bazuje powieść. Jednak przewidywalna fabuła nijak nie przeszkadzała mi w rozkoszowaniu się tą powieścią. Achilles, syn króla i morskiej nimfy, to najwspanialszy wśród Greków. Piękny, odważny,...